کائوناشی سرگردان

شده که بعضی مسافت‌ها رو با تعداد ترک‌‌هایی که گوش دادم سنجیدم. از خونه تا خونه فلانی دو آهنگ. از خونه تا محل کار هفت آهنگ... .

ولی اون روز نفهمیدم مسیرم چقدر طول کشید، چندتا ترک گذشت و من چقدر توی راه بودم. همون روزی رو می‌گم که برای ارسال نامه رفتم پست. از درب پست که اومدم بیرون گم شدم. صدای موزیک رو تا ته بالا بردم، بر عکس همیشه این بار نه لیست خاصی داشتم نه شافل گوش دادم؛ ریپیت رو یک آهنگ شد.

راه رفتم و راه رفتم. بیست بار پخش شد؟ نمی‌دونم

پنجاه بار پخش شد؟ نمی‌دونم

صد بار؟

من واقعاً زمان رو از دست دادم.

اون روز تا رسیدن به خونه بارها به موزیکی که برام فرستاده بود گوش دادم و توی خودم غرق شدم.

من از توی تلسکوپ نگاه می‌کردم و این باعث شد فکر کنم نزدیکی.

گرچه تمام این مدت دوستت داشتم ولی حالا می‌ذارم که بری.

:)